عظیمترین سرمایه روحى شیعه که پیوند دهنده آنان با اهل بیت پیامبر و عاملى‏بازدارنده از تباهى،بر انگیزاننده به فداکارى و جهاد و تصفیه کننده دل و جان است.درسایه همین عشق، یاد حسین و عاشورا زنده مانده و سوز آن،حمایت قلبى عاشق امام‏حسین‏(ع‏) را همواره به نفع حق و جبهه ایثار،نیرو بخشیده است.همین عشق،یاران او راروز عاشورا به استقبال شهادت فرستاد تا با مرگ در رکاب حسین‏(ع‏)حیات ابدى یافتند.

عشق حسین‏(ع‏) را خداوند در دلها نهاده و شعله‏اى خاموش نشدنى است.به فرموده امام‏صادق‏(ع‏):
«ان لقتل الحسین علیه السلام حرارة فى قلوب المؤمنین لا یبرد ابدا». ^(۱) محبت‏حسین بن على‏(ع‏) نه تنها در دل زمینیان است،بلکه عرشیان نیز او را دوست مى‏دارند.
و به‏فرموده رسول خدا(ص‏)،او محبوبترین چهره زمینى نزد آسمانیان است:
«من احب ان‏ینظر الى احب اهل الارض الى اهل السماء فلینظر الى الحسین» ^(۲)

اى که آمیخته مهرت با دل کرده عشق تو مرا دریا دل بذر عشقى که به دل کاشته‏ام جز هواى تو ندارد حاصل از مى عشق تو،عاقل مجنون و زخم مهر تو مجنون،عاقل گر شود کار جهان زیر و زبر نشود عشق تو از دل زایل

برگرفته از کتاب  فرهنگ عاشورا  نوشته جواد محدثی

---

پی نوشت
 
۱-کامل الزیارات،ص 38.
2-مناقب،ابن شهرآشوب،ج 4،ص 73.

حسین