گفتمش: دل میخری؟!
پرسید چند؟!
گفتمش: دل مال تو ، تنها بخند.
خنده کرد و دل ز دستانم ربود
تا به خود باز آمدم او رفته بود
دل ز دستش روی خاک افتاده بود
جای پایش روی دل جا مانده بود
نمی گویم فراموشم مکن
هـــــــــرگـــــــــــز
ولی گاهی به یاد آور رفیقی را که می دانی نخواهی رفت از یادش...
زندگی شهد گل است
زنبور زمان می خوردش
آنچه می ماند
عسل خاطره هاست