دفاعیه ای بر پست قبلی!

یه عده ای نسبت به پست قبلی اعتراض کردند٫ من هم سعی کردم تو جواب کامنت هاشون موضع اصلی خودم رو روشن کنم ولی خب تقریبا همه یه حرف رو می زدند و من هم هی باید واسه همشون یه جواب خاص می دادم.واسه همین گفتم بیام خیلی شفاف و روشن هدف یا به قول باغ مظفر پیام این پست رو بگم. یواش یواش داشتند ما رو مرتد اعلام کرده و حکم قتل ما رو واجب می کردند. گفتم بگم بابا این خبرها هم نیست:

 نکته ای که تو پست های (سفره حرضت...) و (مومن ؛اسکل...) خواستم اشاره کنم این بود که: گذشت اون زمانی که می شد از روی ظاهر افراد راجع بهشون قضاوت کرد. خواستم بگم هم به اسم امام حسین(ع) و هم به اسم بسیج ( کلا چیزهایی که به نوعی مقدس هستند) خیلی فعالیت هایی صورت می گیره که ممکنه غلط باشه. حتی خیلی ها به عمد از این اسامی به نفع خودشون سوءاستفاده می کنن. مثالهای زیادی هم زدم. حالا اینجا باید به یک نکته حواسمون باشه که من  نگفتم همه اینطور هستند! گفتم این سوءاستفاده ها داره زیاد میشه. باید فرق مقدس یا غیر مقدس بودن رو بفهمیم. هرکی رو پشت ماشینش نوشت یا حسین مظلوم ٫ معلوم نیست آدم درستی باشه!( حالا معنی درستی چیه؟ یعنی معلوم نیست دزد نباشه٫ قاتل نباشه و و یا غیره) و اینکه این تعصب روی حاشیه ها رو باید از بین برد. بازهم نکته ای که باید حواسمون بهش باشه اینه که تعصب روی حواشیرو از بین ببریم! نه روی اصل مطلب. من نگفتم روی امام حسین(ع) تعصب نداشته باش!  و اینکه باید از کسانی که می خوان زیر پرچم دین و اعتقادات کار خودشون رو بکنن تا کسی بهشون کاری نداشته باشه ترسید و به شدت باهاشون برخورد کرد. چون اعتماد مردم رو نسبت به اصل موضوع کم می کنن! چون کسی که یه ذره پاش تو مسائل دینی می لنگه با دیدن این افراد از دین سرد میشه و فکر میکنه دین فقط برای همینه. مثل این جوی که الان بر ضد بسیج درست شده که یه سری تو دانشگاه داد بزنند بسیجی برو گمشو. کی باعث شده اسم بسیجی خراب شه؟! بسیجی که بودن امروز ایران بی اغراق مدیون وجود اون بوده. حالا چرا اینطوری شده ٫دلیلش همین سوءاستفاده از اسم اون و دلسرد شدن یه عده از بسیج بوده. پس به خراب بودن مرید ٫ خود مراد خراب نمیشه ٫ ولی طرز فکر و اعتقاد مردم نسبت به مراد بوده که خراب میشه!

نکته بعدی اینه که قلم (یا همون کیبورد) اینجانب ناخودآگاه به سمت طنز میره که حالا خیلی ها بنارو بر مسخره کردن میذارن. نمی دونم چرا از خوندن پست قبلی این فکر برای بعضی ها ایجاد شده بود که من دارم با هیئت امام حسین(ع) شوخی می کنم و گفته بودن نکن؟! من کی همچین کاری کردم.  ببین من یه داستان مجلس زنونه ای رو مطرح کردم که بگم: (به قول محمد) سوراخ دعا رو گم کردیم! باز هم تاکید می کنن همه اینطوری نیستند. مادر من و خیلی از بچه ها توی سفره هایی شرکت می کنن که اصلا این خبرها توش نیست. میدونی بقیه نقدهارو خب همه می دونن. من بیام و بگم قمه زدن کار بدیه؟ خب اینو همه میدونن! میخوای بخاطر امامت چند قطره خون بدی؟ برو سازمان انتقال خون این خون اهدا کن؟ مجبوری مگه اینجوری ؟ یا باز هم به قول محمد تو کامنت مطلب قبلی که: مجالس مردونه با اون وضع دسته راه انداختن و صداهای عجیب و غریب و اعمال شام غریبان و .. رو هم در کنار نقد هات می تونی بذاری و این طور معلوم میشه که تو این مورد هم مثله خیلی چیزهای دیگه، سوراخ دعا رو گم کردیم.

بعد یه چیزه دیگه! من می خوام انتقاد کنم! بعضی چیزها یه دونش هم زیاده! من می خوام به همون یه دونه گیر بدم. اون یه دونه اشتباه چرا باید وجود داشته باشه. ببین دادن مطلب برای انداختن شبهه با دادن مطلب برای انتقاد و فهمیدن حقیقت فرق داره و هیچ کسی به جز قلب من نمی تونه بفهمه که نیت من چی بوده ؟! چه رسمی شده توی ایران هرکسی از هر چیزی انتقاد می کنه سریع بهش می گن خب بگو بینم تو تا حالا واسه این کار چی کار کردی؟ ربطش رو نمی فهمم!

 .... مدعیان رفاقت بسیارند. تا پای آزمایش در میان نباشد هر کسی از راه رسیده و نرسیده، مدعی عشق است. رفاقت را باید با صداقت آزمود و صداقت را می شود از ته نگاه‌های یک انسان فهمید. چشمها همه چیز را لو می دهند حتی عشقی را که در دلت پنهان کرده ای. دوستی یک معامله نیست و این همان حقیقتی است که از یاد‌ها رفته است کسانی که از دوستی به سود و زیان  آن می اندیشند سودی از دوستی نخواهند برد. دوست داشتن از عاشق بودن هم سخت‌تر است. دوستدار تو به سعادت تو می اندیشد حال آنکه عاشق تو به داشتن تو ...

انتظار دیدن تو کوله باری سنگین است که به دوش می کشم ...

انتظار شیرینی است ...

دردیست که دوستش دارم !!!

غمی است که رنجم می دهد ...

غمت را هم دوست دارم !!!