تجاوز‌های روحی...

صدای واضح صداقت رو باور نمی‌کنم، پستی ِ آدما رو درک می‌کنم و تصمیم برای خیانت کردن می‌گیرم. حالا عدالت تا حدی معقول شد. چه کوتاه فکر بودم در انتخاب کفه‌ی ترازو!!
حقم نیست این همه تجاوزهای روحی.... که حتی روزمرگی من شده‌اند.

حالا منظور کیلیف برتون رو از آهنگ To live is to die می‌فهمم. ۴سال پیش چه ساده  از این آهنگ‌ها می‌گذشتم. حالا که توی این شرایط هستم، کاری هم از دستم بر نمیاد پس باید سعی کنم نهایت لذت رو ازش ببرم... درست مثل زنی که می‌گفت: ‌وقتی دارن بهت تجاوز می‌کنن و کاری هم از تو ساخته نیست سعی کن تا می‌تونی لذت ببری.

در عمق بی‌وفایی دست‌وپا میزنم.. ظاهراً که همونم!

اینم سوغاتی من از مشهد . سعی می کنم تو پست بعدی بیشتر درباره مشهد بنویسم: