خداحافظی برای سلامی دوباره...
سلام!
نمیدونیم چجوری شروع کنیم…
تا حالا کلی گفتیم و نوشتیم و خوندیم و جواب دادیم. دیگه فکر میکردیم واسمون عادی شده که بنویسیم و بخونیم. یعنی حداقل عادت کردیم و نباید برامون سخت باشه. اما حالا که می خوایم شاید مهمترین مطلبمون روبنویسیم نه دستمون به کار میره، نه دلامون یاریمون میکنه.
خیلی وقته که یکی از مهمترین سرگرمی هامون شده بود وبلاگ و وبلاگ داری! تو این کار دوست های زیادی هم پیدا کرده بودیم. شاید بهتر باشه بگم هم زبون های زیادی…
تو این مدت با مشکلاتی هم روبرو بودیم که الحمد لله تونستیم باهاشون کنار بیایم و از سر راه برشون داریم. یکیش هم که تو همین چند روز اخیر اتفاق افتاده بود.
به هر حال فقط خواستیم بگیم که تو این مدت خیلی بهمون خوش گذشت و از همراهی با شما دوستان عزیز الطاف زیادی شامل حالمون شد …
همیشه شروع هر کاری سخته ولی تموم کردنش خیلی وقت ها از اون هم سخت تره! ولی ما به این نتیجه رسیدیم که حداقل تا بعد از کنکور وبلاگ و وبلاگ داری رو کنار بگذاریم. و درین را پیش قدم بشیم...
امشب حسین یه تفعلی به خواجه زد ( قابل توجه پیران عزیز خصوصا پیر هرات). شعرش برامون خیلی جالب بود:
فقیه مدرسه دی مست بود و فتوی داد
که می حرام ولی ز مال اوقافست (حافظ)
به هر حال اگر تو این مدت احیانا مطلبی یا موضوعی ناراحتتون کرده ما رو ببخشید. اصلا قصدی نداشتیم ، حلال کنید . ضمنا امیدواریم تو این مدت همراهان خوبی براتون بوده باشیم.
زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست
هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته بجاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند بیاد…
به امید دیدار یکایک شما عزیزان در آینده ای نه چندان دور!
والسلام
حسین - رسول - رضا - محمد
عظیمترین سرمایه روحى شیعه که پیوند دهنده آنان با اهل بیت پیامبر و عاملىبازدارنده از تباهى،بر انگیزاننده به فداکارى و جهاد و تصفیه کننده دل و جان است.درسایه همین عشق، یاد حسین و عاشورا زنده مانده و سوز آن،حمایت قلبى عاشق امامحسین(ع) را همواره به نفع حق و جبهه ایثار،نیرو بخشیده است.همین عشق،یاران او راروز عاشورا به استقبال شهادت فرستاد تا با مرگ در رکاب حسین(ع)حیات ابدى یافتند.
عشق حسین(ع) را خداوند در دلها نهاده و شعلهاى خاموش نشدنى است.به فرموده امامصادق(ع):
«ان لقتل الحسین علیه السلام حرارة فى قلوب المؤمنین لا یبرد ابدا». (۱) محبتحسین بن على(ع) نه تنها در دل زمینیان است،بلکه عرشیان نیز او را دوست مىدارند.
و بهفرموده رسول خدا(ص)،او محبوبترین چهره زمینى نزد آسمانیان است:
«من احب انینظر الى احب اهل الارض الى اهل السماء فلینظر الى الحسین» (۲)
اى که آمیخته مهرت با دل کرده عشق تو مرا دریا دل بذر عشقى که به دل کاشتهام جز هواى تو ندارد حاصل از مى عشق تو،عاقل مجنون و زخم مهر تو مجنون،عاقل گر شود کار جهان زیر و زبر نشود عشق تو از دل زایل
برگرفته از کتاب فرهنگ عاشورا نوشته جواد محدثی
پی نوشت
۱-کامل الزیارات،ص 38.
2-مناقب،ابن شهرآشوب،ج 4،ص 73.
حسین
برای کسی که دوستش دارم!!
این غزل حافظ منو کشته:
مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد
قضای آسمانست این و دیگرگون نخواهد شد
رقیب آزارها فرمود و جای آشتی نگذاشت
مگر آه سحر خیزان سوی گردون نخواهد شد؟
مرا روز ازل کاری بجز رندی نفرمودند
هر آن قسمت که آنجا رفت از آن افزون تر نخواهد شد
خدا را محتسب ما را به فریاد دف و نی بخش
که ساز شرع ازین افسانه بی قانون نخواهد شد
مجال من همین باشد که پنهان عشق او ورزم
کنار و بوس و آغوشش چه گویم چون نخواهد شد
شراب لعل و جای امن و یار و مهربان ساقی
دلا کی به شود کارت اگر اکنون نخواهد شد
مشوی ای دیده نقش غم ز لوح سینه حافظ
که زخم تیغ دلدارست و رنگ خون نخواهد شد
رسول
آشتی برای پیش گیری از...
به نام آنکه قلب را به عشق و دل را به مهر آکنده ساخت...
یکی دو روزه که در یکی دو تا از این وبلاگ ها مشکلاتی پیش اومده که شاید باعث از بین رفتن صمیمیتی بشه که در طی این درست شده.( یعنی اگه بخواد همین جوری پیش بره حتما میشه!).
1- اولا به گفته پیر مغان نباید کدورت های شخصی رو تو این محیط وارد کرد.
2- غیر از اون رسول هم گفته که وبلاگ جای این حرف ها نیست.
برای همین من از طرف خودم و سایر دوستان یعنی رسول، حسین و رضا (که بعضیا فکر میکنن من باهاش مشکل دارم ولی این طور نیست!) اعلام میکنم که ما با کسی سر جنگ نداریم و با همه در صلح و صفا هستیم ...
و به گفته بعضی از دوستان - که زندگی زیباست اگر زیبا بنگریم - ما هم سعی می کنیم زندگی رو رسم خوشایندی ببینیم...
زندگی رسم خوشایندی است
زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ
زندگی پرشی دارد اندازه عشق
زندگی چیزی نیست که لب طاقچه عادت از یاد من و تو برود
زندگی حس غریبی است که یک مرغ مهاجر دارد
زندگی گل به توان ابدیت
زندگی ضرب زمین در ضربان دلهاست
زندگی هندسه ساده تکرار نفس هاست
آری آری زندگی زیباست
زندگی آتشگهی دیرنده پا برجاست
گر بیفروزیش رقص شعله اش در هر کران پیداست
ور نه خاموش است و خاموشی گناه ماست...
محمد
محرم آمد و...
این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست
این چه شمعی است که جانها همه پروانه اوست
خیلی ها از این فرصت استفاده می کنند و هر چیزی رو که می خوان به اسم مرثیه به خورد ملت میدن.خصوصا توی این ایام که بازار سخنرانی و سخنوری داغ و گوش شنوا هم مثلا زیاده…
ولی خوب پای هر حرفی هم نباید نشست!خیلی ها بجای اینکه حرف از امام حسین و اسلام بزنن شروع می کنن به گفتن از… که شاید آدم رو گمراه هم بکنه!
بالاخره باید یه جوری از این همه گوش …استفاده کرد دیگه!
تشویش پیر وقت مغان می برند باز وین سالکان نگر که چه با پیر میکنند
ما در برون در شده مغرور صد فریب با هود درون پرده چه تدبیر میکنند؟
البته این مطلب که شمول عام نداره ولی به قول یه نفر بعضی چیزها یک دونش هم زیاده...
محمد